Gururumuzsun, Unutamadığımızsın

Nilay iPEK YILMAZ

    Yaşam çizgimin en başında, nefes aldığım ilk andan itibaren yanı başımda, doğrularıyla daima etrafımda, yanlışlarımı bakışlarıyla kesen, güçlü kollarıyla sarıp sarmalayan, sevdiğim, adam gibi adam olan biricik babamı apansız bizden alan trafik kazasının üzerinden tam 9 yıl geçti. 
    Takvim  yaprağını koparırken,yine içimde tarifsiz bir hüzün ve yine  gözlerime bulutlar doluyor. Dudaklarımda bitmeyen özlem sözcükleri bir biri ardına sıralanıyor. 
    27 Kasım 2008 adam gibi adam olan biricik babamı apansız bizden alan tarih. 27 Kasım günü sevgili babacığım "sessiz gemi"sine binerek sonsuz yolculuğuna çıktı. 
    Kasım ayı geldimi her taraf güz benim için. Yüreğimde bugün güzün hüznü, babamın hüznü var.
    Bizi ve gazetemizi yetim bıraktığı için Kasım ayını hiç sevmem.
    Bundan tam 9 yıl önce Kasım ayında sanki yer gök sarsıldı.
Üzerinden 9 yıl geçmiş olmasına rağmen acımız ilk günkü gibi taze...
    Baba adını çok güzel taşıyandın be canım babam. Kızlarının ilk aşkıydın sen. 
    Gücümüzdün, kuvvettimizdin. Keşke bu hayat sahnesinden bu kadar erken gidip bizleri yalnız bırakmasaydın. 
    Senin bizlere emanetin olan gazetemizin her satırında bizlerde dostlarında seni arıyor, seni anıyoruz
    Sen yıllarca gazetende haklı kimse onun yanında haksızlığa karşı dik durdun.
    Bizlerde senin açtığın bu yolda Seni seven dostlarının 
desteği ile yürüyoruz.
    Koca bir çınar yemyeşilken daha uzun yıllar gölgesindekileri serinletecekken hayat toprağından söküverdi o koca çınarı dallarındaki kuşları hiç düşünmeden...
    Sanma ki torunların seni tanımıyor canım babam. 
    Birini tanımak onu  görmek demek değil.
    Bugün Derin Mira ve Halil  senide emanetin gazeteni de çok iyi tanıyorlar.
    Bugün biz çocukların yarın torunların Derin Mira ve Halil yaşadıkça emanetini yaşatacağız.
    Her zaman Rahmet ve Saygı ile andığım Canım Babam sen her zaman yüreğimizdesin. Yıllar geçse de ne acı ne özlem azalıyor. Sensiz başlayan her yeni günde özlem daha da artıyor.