Nilay YILMAZ
Bugün kederliyim bugün beterim çünkü yaşam çizgimin en başında, nefes aldığım ilk andan itibaren yanı başımda, doğrularıyla daima etrafımda, yanlışlarımı bakışlarıyla kesen, güçlü kollarıyla sarıp sarmalayan, sevdiğim, adam gibi adam olan biricik babamı apansız bizden alan trafik kazasının üzerinden tam 11 yıl geçti.
Koca bir çınar henüz yemyeşilken, daha uzun yıllar gölgesindekileri serinletecekken hayat, toprağından sökü verdi o koca çınarı…
Dallarındaki kuşları hiç düşünmeden. Tam 11 yıl önce Kasım ayında bizim için sanki yer gök sarsıldı. Bundandır Kasım ayını sevmeyişim.
Üzerinden 11 yıl geçmiş olmasına rağmen ne acı ne özlem azalıyor.
Sen kızlarının en kıymetlisi, arkalarındaki koca çınardın canım babam.
Sırtımızın yere gelmeyeceğini bilirdik sen yanımızda olunca. Keşke bu hayat sahnesinden bu kadar erken gidip de bizleri yalnız bırakmasaydın. Kaç yaşında hangi mevkide olursan ol baba gittimi arkandaki dağ gibi duruş gider ve eksikliğini hissedersin. Hele ki giden Halil ipek ise kızları olarak bunu daha da çok hissedersin.
Hayatımızda her mutlu anımızda, her başarımızda bir yanımız eksik canım babam. Senin bizleri gördüğün düşüncesiyle başlıyoruz her yeni güne. Senin verdiğin eğitim, ahlak ve terbiye ile çocukların iyi işler yapmaya çalışıyor. Sen yerinde rahat uyu koca çınar.
Her zaman Rahmet ve Saygı ile andığım canım babam sen her zaman yüreğimizdesin. Sanma ki torunların seni tanımıyor canım babam. Birini tanımak onu görmek demek değil. Bugün Derin Mira ve Halil senide emanetin gazeteni de çok iyi tanıyorlar.
Bugünde olduğu gibi çıkan her sayımızda senin yolunu, senin çizgini hiç bozmadan sana olan hasretimizi, özlemimizi bir nebze de olsa dindirmeye çalışıyoruz.
Sen yıllarca gazetende haklı kimse onun yanında oldun. Bizler de senin açtığın bu yolda, seni seven dostlarının desteği ile yürüyoruz.
Nur içinde yat Babacığım.
Senin çizgini, hiç bozmadan bizlere emanetin gazeteni ve seni bugün biz çocukların, yarın torunların Derin Mira ve Halil yaşadıkça yaşatacağız.