Yine Sensizliğin Yıl Dönümü

Nilay YILMAZ

    Yine ayrılığın senzizliğin yıl dönümü ...
Yarın tam 13 yıl geçmiş olacak gidişinin ardından ama biz seni hiç unutmadık canım babam.
Kasım ayıydı gidişin ve gidişin daha soğuktu Kasım'dan. 
    27 Kasım 2008 tarihinde yüreğime babamın hüznü yerleşti. O günden beri sevmez oldum bu mevsimi.
Adam gibi adam olan canım babamı apansız bizden alan trafik kazasının üzerinden tam 13 yıl geçti.
Koca bir çınar henüz yemyeşilken, daha uzun yıllar gölgesindekileri serinletecekken hayat, toprağından söküverdi o koca çınarı… 
Bizleri hiç düşünmeden.
Ne çok ağlamıştık kardeşim, annem, ben  peşin sıra. Gözyaşlarımız  bile buz tutmuştu içimize düşen acının sıcaklığından.
inanmak çok zor geldi ilk aylarda... 
Belki de veda etmeden gittiğin için uzunca bir zaman dönmeni bekledik için için. Sanki kapı aralanacak ve içeri girecekmişsin gibi. 
    Hayatımızda her mutlu anımızda, her başarımızda bir yanımız eksik canım babam. Senin bizleri gördüğün düşüncesiyle başlıyoruz her yeni güne. Senin verdiğin eğitim, ahlak ve terbiye ile çocukların iyi işler yapmaya çalışıyor. Sen yerinde rahat uyu koca çınar.
    Her zaman Rahmet ve Saygı ile andığım canım babam sen her zaman yüreğimizdesin. 
Sanma ki torunların sensiz büyüyor canım babam. Bugün Derin Mira ve Halil  seni de, emanetin gazeteni de bilerek tanıyarak büyüyorlar.
    Bugün de olduğu gibi, çıkan her sayımızda senin yolunu, senin çizgini hiç bozmadan sana olan hasretimizi, özlemimizi bir nebze de olsa dindirmeye çalışıyoruz. Senin açtığın bu yolda, seni seven dostlarının desteği ile yürüyoruz.
Nur içinde yat Babacığım. 
Gittiğin diyarda rahat uyu rahat uyan sonsuzluğa.
Öldü demeye dilim varmıyor hala ... Gitti diyorum zamansızca ve zamanı durdurdu 57 yaşında.
    Senin çizgini, hiç bozmadan bizlere emanetin gazeteni ve seni bugün biz çocukların, yarın torunların Derin Mira ve Halil yaşadıkça yaşatacağız.